Medewerkers gedetacheerd

Simone de Visser (28) goed op weg

‘Om te komen waar ik wil, heb ik heel wat uren op school en in de bus doorgebracht. Als ik kijk wat ik met mijn doorzettingsvermogen en goede begeleiding bereikt heb, ben ik best een beetje trots.’ Samen met Dethon is Simone de Visser de weg naar regulier werk ingeslagen.

‘Op de DS D.L. Aangeenbrugschool in Terneuzen wilden ze me graag houden. Op een gegeven moment bleek ik meer specifieke aandacht nodig te hebben dan het reguliere onderwijs me kon bieden. De structuur op het speciaal onderwijs in Kapelle, aan de overkant, maakte me gelukkiger. Daarna volgde ik praktijkonderwijs op het Calvijn College in Krabbendijke. De busreizen werden steeds langer en mijn kennis steeds breder. Huishouding, houtbewerking, de keuken, administratie… alles kon je er leren. De afwisseling was leuk, dat wel. Maar het liefst wilde ik er in de winkel staan, om een of andere reden mocht ik dat niet. Mijn stage bij een bloemist in mijn woonplaats Hoek maakte dit een beetje goed, ook al vond je mij voornamelijk achter de schermen.

Onder de mensen blijven

Daarna kwam ik twee jaar thuis te zitten. Om onder de mensen te blijven, zorgde ik ervoor dat ik aan het werk bleef. Al was het vrijwillig, van thuiszitten zou ik niet opknappen en misschien dingen doen die niet nodig zijn. Bij het dierenasiel in Terneuzen mocht ik de honden en katten verzorgen. Ook werkte ik bij een woonwinkel. Via het UWV ging ik witlof en wortels sorteren en verpakken bij een boer. Vandaar was het een kleine stap naar de opleidingskas van het VOC in Westdorpe. Daar heb ik zeven jaar in het winkeltje gewerkt. En met heel veel plezier!

Daar is Simone weer

Ik zag steeds weer nieuwe mensen in de kas, aan het begin van hun opleiding. De onzekerheid en de spanning kende ik nog goed. Het is toch best eng om ergens te beginnen. Als ik deze mensen nu tegenkom en zie hoe zij er nu instaan, is dat een geweldig gevoel! Door hun opstap naar een baan, zien zij het werk weer zitten. Dat is iets groots, ik ben blij dat ik daaraan een beetje heb mogen bijdragen. Ik heb daar ook gestaan en wil ook wat van het leven maken, diploma’s halen en verder komen. In het VOC heb ik zeven jaar gewerkt. Ik haalde er mijn VCA- en heftruckcertificaat en spuitlicentie. In die tijd deed ik ook vrijwilligerswerk in Zorgcentrum De Vurssche in Axel. Door mijn opleidingen Facilitair Medewerker en Helpende Zorg en Welzijn, mocht ik steeds meer. Deze mocht ik doen in een woonzorgcentrum in Breskens. De bewoners verzorgen, koffie brengen, een praatje maken met de mensen… “Hee daar is Simone weer”, hoor ik dan. Dat geeft een goed gevoel. Nu werk ik 32 uur per week, maar door de drukte is dat vaak wat langer. Dan is het mooi meegenomen dat het werk zo leuk is.

In de lift

Als ik terugkijk naar mezelf in mijn eerste werk en mezelf nu, heb ik een hele ontwikkeling doorgemaakt. Bij ZorgSaam op locatie Hooge Platen was ik eerst gedetacheerd. Vanaf oktober mag ik er begeleid werken. Eigenlijk ben ik best een beetje trots. Als je je maar blijft ontwikkelen met opleidingen en inzetten op het werk, is het mogelijk om uit te stromen naar regulier werk. De laatste keer in de kas vroeg een leidinggevende me om nog een keer op de heftruck te zitten. “Dat kan niet bij de oudere mensen”, zei hij. Ik mag dan wel niet meer op de heftruck zitten, ik zit zeker nog in de lift.’

Angelique: ‘Blij dat ik kan werken’

Er werd gevraagd of zij tijdelijk bij Radio Zeeland wilde werken. ‘Het is maar voor een paar dagen’, werd er gezegd. De dagen werden weken en de weken werden jaren. Tien, om precies te zijn. ‘Met veel plezier. Ik ben blij dat ik kan werken.’

Bijna dertig jaar geleden werkte Angelique Maas bij Dethon in Hulst. ‘Na een stage kon ik starten op de afdeling Montage & Verpakkingen. Later werkte ik op Elmo. Daar had ik het goed naar mijn zin.’ Zeven jaar later werd Angelique overgeplaatst naar de SMD-afdeling in Terneuzen. ‘Het was erg jammer om mijn collega’s achter te laten. In Terneuzen heb ik eigenlijk nooit echt kunnen wennen. Over de vraag of ik naar Radio Zeeland wilde, hoefde ik dus niet na te denken.’

Total loss maar voldaan
Van het orderpicken tot het verrichten van baliewerkzaamheden en van het voorbereiden van transporten tot het rondbrengen van orders. ‘Mijn werk is enorm afwisselend’, zegt Angelique. ‘Het is een drukke job en er is soms ook tijd voor een praatje met collega’s. Lekker zelfstandig werken met leuke collega’s. In het begin waren dat alleen maar mannen, dat is nu beter verdeeld. Naast mijn vaste werkzaamheden verricht ik allerlei hand- en spandiensten. Denk bijvoorbeeld aan mallen maken van purschuim, om de producten onbeschadigd te transporteren.’ Met de werkervaring die zij bij Dethon heeft opgedaan, is Angelique nu van alle markten thuis. ‘Als ik ’s avonds thuis ben, ben ik total loss maar voldaan. Wat mij betreft doe ik dit nog minstens twintig jaar, tot ik met de VUT ga.’

Angelique Maas: ‘Lekker zelfstandig werken met leuke collega’s.’

Jan Koetje: ‘Er gaat niets boven buiten werken’

Het onkruid stond hoog toen Neste in februari dit jaar de voormalige biodieselfabriek Electrawinds ReFuel overnam. ‘Oude rot’ in het vak Jan Koetje zorgt ervoor dat het zover niet meer komt. Hij houdt het terrein netjes en overzichtelijk. ‘Na achttien jaar bij Dethon ben ik van alle markten thuis.’
Onkruid trekken en maaien voor de gemeenten, tuinen aanleggen voor particulieren, corveewerk voor bedrijven… Jan draait er zijn hand niet voor om. ‘Ik ben niet voor niets hovenier, heb altijd in het groen gewerkt. Hiervoor draaide ik zes jaar corveediensten bij Yara. Korrels en keien opruimen en vegen met de veegmachine. Tijdens een fabrieksstop was ik eens liftboy, moest ik de lift bewaken zodat er niemand in ging. Zo duurt een dag wel erg lang.

Lange mouwen en handschoenen

Samen met mijn vaste maatje Theo Millenaar doe ik bij Neste voornamelijk corveewerk. Als er iemand afwezig is, valt Eduard van Eenennaam in. ’s Ochtends vertrek ik met de bus met spullen vanaf huis. Ik werk soms binnen in het gebouw, maar meestal ben ik buiten bezig met de bosmaaier. De bestrating van het terrein maak ik schoon en ik trek onkruid. Ook vervoer ik de medewerkers op het terrein. Ik begin al om half acht, dus ik ben lekker vroeg klaar, om vier uur.’ Jan is erg blij met zijn werk bij Neste. ‘De mensen zijn er aardig en het werk is flexibel. We moeten onszelf goed beschermen en dat was in de zomer wel eens warm, met een helm op en daarbij lange mouwen en handschoenen. Maar dat is voor onze veiligheid. Warm of niet, er gaat niets
boven buiten werken.’

Stefan Zandburg: ‘Eindelijk mag ik weer met cijfers werken’

Bij Dethon genoot hij het meest van de babbels met collega’s. Nu nemen de contacten met buitenlandse klanten een belangrijke plaats in. Stefan Zandburg houdt bij Babel de ballen in de lucht.

‘Bij een storing ligt je bedrijf plat. Zonder techniek is er geen e-mail en gaan er dus geen vertalingen naar de klanten. Techniek is waar het om draait.’, vertelt Stefan, die jarenlang op de afdeling WIAD van Dethon Oostburg werkte. Als er weinig werk was, werkte hij bij Dethon Customized Hulst. Hier verpakte hij onder meer snoep op de afdeling Montage & Verpakkingen. Stefan: ‘Bij dit eenvoudige, repeterende werk, waren het de gesprekken met mijn collega’s die mijn dag interessant maakten. Ik heb vroeger VWO gedaan en vervolgens HEAO Bedrijfseconomie. De laatste tijd merkte dat ik niet meer integraal kon rekenen. Het is erg jammer om niet te kunnen doen waarvoor je bent opgeleid en je niet te kunnen ontwikkelen. Ik was dan ook erg blij toen ik hier bij Babel kon starten.’ Ann houdt zich bezig met woorden. Stefan: ‘Ik doe met name de administratie. Eindelijk mag ik weer met cijfers werken.’

Brood op de plank

Stefan houdt zich 36 uur per week bezig met dagelijkse werkzaamheden, zoals teksten in een lay-out plaatsen en het oplossen van technische problemen. ‘Juist als je hem nodig hebt, zal je zien dat de e-mail of printer niet werkt. Ook bouw ik een access-systeem voor de in- en uitvoer van orders en facturen. Excell is namelijk wel handig, maar als je meer wilt is het toch beperkt. Ik zie het dagelijks vorderen en dat geeft enorm veel voldoening. Bij Babel heb ik contact met de hele wereld. Voordat ik bij Dethon kwam heb ik een tijd thuis gezeten zonder werk. ik weet dus als geen ander hoe klein je wereld dan is. Ik ben dan ook erg blij dat ik hier terecht ben gekomen. Mijn eigen ding doen, brood op de plank brengen en integreren is erg belangrijk. Ik hoop dat Dethon nog vele deuren voor mensen kan openen.’

Stefan Zandburg: ‘Mijn eigen ding doen en integreren is erg belangrijk.’

Natasja bij Stichting ’t Huus: ‘Het zijn mijn kinderen’

Cliënten ophalen op locatie, eten koken, een wasje draaien, de medicatie niet vergeten… Natasja van de Walle wist nooit zo goed wat zij wilde worden. Bij de woongroep van Stichting ‘t Huus in Sint Jansteen lijkt zij haar plaats gevonden te hebben. ‘Ik vind het fijn om mensen te verzorgen, de cliënten zijn mijn kinderen.’

Natasja volgde een opleiding Medewerker Maatschappelijke Zorg niveau 3 aan het Scalda College in Terneuzen. ‘Vervolgens heb ik niveau 4 behaald en daarnaast verschillende andere cursussen gevolgd, zoals computercursussen en bedrijfshulpverlening. Het heeft me hier gebracht. Ik vind het erg fijn om er voor deze groep mensen te kunnen zijn.’

Kriebelen

Na een periode bij Dethon Montage en Verpakkingen, werkte Natasja tien jaar lang op het Bedrijfsbureau van Dethon Terneuzen. ‘Met veel plezier’, vertelt Natasja. ‘Hier heb ik niet alleen veel geleerd, maar ook rust gevonden in mezelf. Het was erg leuk met mijn collega’s. Aan de ene kant kon ik het veilige plekje bij Dethon niet loslaten. Aan de andere kant begon het te kriebelen, ik wilde iets anders. Bij ’t Huus zit ik op mijn plek. De cliënten hebben zorg nodig in de ruimste zin van het woord. Van het helpen met douchen tot het aankleden en verschonen. Een cliënt kan niet lopen, ik heb geleerd om met haar rond te stappen. Omdat praten niet gaat, communiceren we met pictogrammen. Zo kan ik er achter komen wat zij wil. Het is iets kleins maar het is fijn om dit te kunnen geven.’

Lees het verhaal van de werkgever...

Grensoverschrijdende samenwerking

Auto’s, treinen of vliegtoestellen… ECA N.V. ontwikkelt, produceert en monteert bekleding voor vervoersmiddelen.
Zeventien medewerkers van Dethon Montage & Verpakkingen maken in het Belgische Assenede de automatten klaar voor gebruik. Vanwege een forse groei, verwacht ECA in de nabije toekomst nog veertig medewerkers nodig te hebben. Dethon heeft afspraken gemaakt met ECA in Assenede om een deel van het productiewerk over te nemen

Erg tevreden over Dethon
‘ECA heeft gevraagd of Dethon hierbij kan helpen’, vertelt Barbra Boddaert, jobhunter bij het WerkServicePunt (WSP). ‘Het bedrijf is erg tevreden over de medewerkers van Dethon. Het gaat om eenvoudig montagewerk. Bijvoorbeeld het plaatsen van doppen in de automatten en het bestickeren, uitpakken en stempelen ervan. Ook het verwijderen van de bekleding van autostoelen kan tot de werkzaamheden behoren.’

Mooie kans op werkervaring
ECA verwacht op termijn veertig productiemedewerkers nodig te hebben. Dethon heeft samen met het WSP gekeken wat de inhoud van de werkzaamheden is en of dit kansen zou kunnen bieden voor mensen met een uitkering vanuit de gemeente. Omdat het gaat om werk wat geregeld kan worden binnen kinderopvanguren en voor 28 uur per week is het ook uitermate geschikt voor alleenstaande ouders. Barbra vervolgt: ‘Geschikte kandidaten lopen een maand stage. Als dat goed gaat krijgen zij vervolgens een eenjarig dienstverband via Dethon. Een mooie kans om recente werkervaring op te doen!’ Inmiddels is de werving via het WSP in volle gang. Er staan sollicitatiegesprekken gepland. Zeven mensen zijn inmiddels gestart met hun stage, waarvan er vier reeds een dienstverband hebben gekregen.

V.l.n.r.: Ronald Versprille, Mark de Koning, Reda Elkousha, Anita Hoenderkamp, Jantine Smedeman, Sarah Claeys, Nadia van Oppens, Monique Lausberg, Elisa Mulder, Karin Vermeulen, Carina Ferket en Antoine van Waes.

Dethon@Work

Warm onthaal door Jolanda Verdonk

Sinds 5 januari 2015 worden bezoekers van het gemeentehuis in Axel warm onthaald door Jolanda Verdonk. Na acht jaar bij Dethon Nieuwe Diensten, eerst bij Bezorgdienst en later op de receptie van PO&I, is zij er gedetacheerd als gastvrouw. ‘Het nieuws dat ik werd aangenomen kwam vlak voor Kerstmis. Een mooier cadeau onder de boom kon ik me niet wensen.’

Als gastvrouw verwelkomt Jolanda de mensen die binnenkomen. Jolanda: ‘Zogezegd filter ik de bezoekers, kijk ik waarvoor zij komen en of ik hen kan doorverwijzen. Zo hoeft niemand onnodig te wachten. Er zitten hier namelijk meerdere organisaties, zoals Stichting Woongoed, Onderwijsgroep Perspecto, Aan Z en De Bibliotheek Zeeuws-Vlaanderen. Bezoekers van laatstgenoemde kan ik soms helpen als de bibliotheek gesloten is. Bijvoorbeeld met het inleveren of verlengen van de boeken. Aan de balie assisteer ik de baliemedewerker, die het vaak erg druk heeft. Van het voorbereiden van vergaderingen tot de telefoon beantwoorden en van het voorbewerken van paspoortaanvragen tot het uitgeven van parkeervergunningen. Met mijn leidinggevende, Sjaak Wisse, klikt het enorm goed. Het is ons kent ons hier in Axel en dat spreekt me wel aan. Het contact met mijn collega’s en met de klanten vind ik het mooiste wat er is. Waar ik kan, zal ik de mensen altijd helpen. Bijvoorbeeld bustijden nakijken voor oudere mensen die thuis geen computer hebben. Klantvriendelijkheid is belangrijk en het kost niets.’

Jolanda: ‘Klantvriendelijkheid kost niets.’

Met Dethon kom je verder

In 2003 kwam hij de afdeling WIAD in Oostburg versterken. Na vervolgens een detachering bij Philips, een periode bij Work First, Test & Training en de afdeling Elektronica in Terneuzen, lijkt hij het ontbrekende puzzelstukje van zijn zoektocht naar de ideale werkplek gevonden te hebben. Sinds 2 juni 2014 werkt Leo Gelderland bij Scanshop Terneuzen. Leo aan het woord over zijn nieuwe baan als werkvoorbereider/kwaliteitscontroleur: ‘Ik wil de mensen iets leren, dat is helemaal mijn ding.’

Voordat Leo bij Dethon kwam, werkte hij onder meer bij een autoschadebedrijf. Uitdeuken, plamuren, schuren en andere voorbereidende werkzaamheden. Daarna ging hij aan de slag in de groenvoorziening. Leo: ‘Dat was ook nog buiten Dethon. Maar het werk werd te zwaar voor mij. Als gevolg van een ongeluk heb ik blijvend letsel. Zodoende startte ik in Oostburg. Aanvankelijk was dat mooi werk, later werd het meer routinematig. Ik had meer uitdaging nodig en mocht via Integratie bij Philips in het magazijn helpen.’ Na een jaar werden deze werkzaamheden beëindigd en startte Leo met chauffeurstaken voor het toenmalige Work First. In dezelfde periode steunde hij er de conciërge, onder meer door kleine reparaties te verrichten.

Best spannend

De mooiste tijd beleefde Leo op Dethon Test & Training, als instructeur technische ondersteuning. Leo: ‘Mensen begeleiden en instrueren op het gebied van kunststof, solderen, noem maar op. Mijn technische opleiding en achtergrond kwamen hier goed van pas. Ik merkte dat dit werk mij erg lag. Maar als gevolg van de Participatiewet kwamen er steeds minder mensen naar Test & Training en stapte ik over naar de afdeling Elektronica. Na een tijd verschillende werkzaamheden op deze afdeling te hebben uitgevoerd, was ik erg blij dat ik deze kans kreeg bij Scanshop. Nu mag ik de mensen weer iets leren. Hen instrueren, begeleiden en controleren.’ De medewerkers scannen onder meer foto’s, dia’s, dossiers, jaarverslagen en folders in. Kortom, van papier naar digitaal. Leo controleert of het werk juist is uitgevoerd. Bijvoorbeeld of de foto’s recht staan en of de pagina’s kloppen. ‘Een mooie uitdaging. Behalve dat ik de medewerkers iets kan leren, ben ik hier zelf ook nog niet uitgeleerd. Een nieuwe baan is natuurlijk best spannend. Maar ook als het niet lukt is er in feite niets verloren, je kan altijd terug naar Dethon. Ik denk dat meer mensen het in zich hebben om een baan op detacheringbasis buiten Dethon te vinden. Het is de stap over de drempel waard. En voor de kleine groep waarbij dit niet mogelijk is, is beschermd werk heel belangrijk. Dethon moet blijven. Daar komen ze nog wel achter in Den Haag.’

Leo Gelderland (staand) met medewerkers Sören Gommers en Carmen Aerts: ‘Nu mag ik de mensen weer iets leren.’

Wall of Fame

Naam: Jurgen Mieves
Leeftijd: 27 jaar
Ik werk als: manus van alles bij Autohandel Keuker
Sinds: 13 januari 2014
Het leukst vind ik: naar mijn werk gaan, naar huis gaan, maar vooral tussentijds. Ik ben nooit chagrijnig.
Dankzij het WSP kan ik… hier leuk en afwisselend werk doen.

Met Dethon kom je verder

Cliënten begeleiden tijdens de werkzaamheden zoals schilderen of tekenen. De creatieve groep helpen bij een opdracht van Tragelshop, zoals sleutelhangers maken van touw. Meehelpen bij de tuin- en houtbewerking. Begeleiden bij het zwemmen. Of feesten organiseren ter gelegenheid van bijvoorbeeld Halloween, Sinterklaas, Pasen of Oranjedag. Natasja van de Walle (33) wist nooit zo goed wat zij wilde worden. Nu, tijdens haar stage bij Tragel Zorg Eeckenstein in Sint Jansteen, lijkt zij haar plaats gevonden te hebben.

Natasja volgt een opleiding Medewerker Maatschappelijke Zorg niveau 3 aan het Scalda College in Terneuzen. Naast een dag per week les, ervaart Natasja drie dagen per week de praktijk.

Het veilige plekje loslaten

‘Ik heb tien jaar met veel plezier op het Bedrijfsbureau van Dethon Terneuzen gewerkt’, vertelt Natasja. ‘Ik maakte er bijvoorbeeld orders en hield de ziekenregistratie bij. Hier heb ik niet alleen veel geleerd, maar ook rust gevonden in mezelf. Werner Ducarmon was een topbaas en ook met mijn andere collega’s had ik het erg leuk. Misschien wel te leuk, het trok me totaal niet om verder te kijken. Het veilige plekje bij Dethon wilde ik niet loslaten. Toch was het tijd om vanachter mijn computer vandaan te komen. Jobcoach Hennie Bos heeft mij geholpen met deze stap te nemen.’

Een goed gevoel

Middels een snuffelstage bij woonzorgcentrum De Redoute in Sas van Gent kon Natasja kijken of werken in de zorg bij haar paste. Natasja: ‘Ondanks een leuke periode van acht maanden was het werken met ouderen niet mijn ding. Nu ben ik helemaal op mijn plek, doe ik erg dankbaar werk. De mensen zijn lief en eerlijk. Ik steek veel liefde en energie in mijn werk, maar krijg dit ook dubbel terug. Ik ben altijd zorgzaam geweest. Als ik deze mensen een compliment geef, doet hen dat zichtbaar goed. Dat geeft mij ook een goed gevoel. Na mijn stage, die tot begin juli duurt, begin ik aan mijn laatste schooljaar. Dan zal ik stage lopen bij Begeleid Wonen bij Tragel Zorg. Daarna hoop ik van harte dat ik hier terecht kan. Anders kan ik nog overwegen om niveau 4 te volgen. Ik heb heel veel geluk met Dethon, dat ik deze opleiding mag doen. Dethon is belangrijk voor mensen die niet in het bedrijfsleven aan de slag kunnen. Maar ook voor mensen met meer mogelijkheden is het belangrijk om grenzen te verleggen. Dethon kan hierbij motiveren.’

Natasja van de Walle (derde van links).

Met Dethon kom je verder

Hij is altijd innovatief geweest, dat begon al tijdens zijn eerste baan in 1972. Bij Philips PMF in Eindhoven wist hij de weg naar de ideeënbus erg goed te vinden. Zo goed zelfs, dat hij voor zijn denkbeelden meervoudig is beloond. Op een gegeven moment vond de directie het genoeg en zou het uitvinden gewoon bij zijn dagelijkse werk horen. Nu, veertig jaar later, is de passie voor het innoveren er nog niet uit. Sterker nog, hij bedenkt dagelijks nog steeds wat er zoal verbeterd kan worden. Want na acht jaar bij Dethon te hebben gewerkt, zorgt hij ervoor dat het “Het Zwin College” in Oostburg aan niets ontbreekt. Sinds januari 2012 versterkt Lex Hoogers er de Technische Dienst.

Door een trauma na een ernstig auto-ongeluk in 1995, kon hij op het werk niet meer functioneren. Lex: ‘Maar de ideeën stopten niet. Nadat ik op id.nl een idee indiende, bleken verschillende partijen geïnteresseerd. Een van hen was een sw-bedrijf in IJsselstein. Zij namen me in 1997 in dienst en samen brachten we een idee op de markt: de bikersbuggy, een buggy die je in een handomdraai op de fiets kan bevestigen. Een jaar later werd het verkozen tot beste product van Nederland. In 2002 wilde mijn vrouw naar Zeeland verhuizen en in juli dat jaar startte ik op de afdeling Montage & Verpakkingen bij Dethon Terneuzen, waar we glas inpakten. Toen dat werk voor Leerdam stopte, heb ik gekeken of deze mensen ook buiten Dethon aan het werk konden. Zodoende begonnen we met een ploegje met het snijden van rabarber in Groede en later in de fruitpluk, onder meer in de tomatenkassen in Rilland. In 2006 werd ik werkleider bij Dethon Integratie. Omdat ik wat dichter bij mijn huis in Oostburg wilde werken, wilde ik graag gedetacheerd worden. In 2012 mocht ik beginnen op het Zwincollege. Samen met twee collega’s doe ik alle voorkomende onderhoudswerkzaamheden aan het gebouw. In de toekomst is het de bedoeling dat ik daarnaast technieklessen zal geven. Verder kan ik ingeschakeld worden voor leerlingen die extra begeleiding nodig hebben. Ik heb erg aardige collega’s, doe onderhoud en help leerlingen. Kortom: erg breed en leuk werk. Mijn levensmotto is “Voorop staat, ik ben een mensenmens.” Ik blijf innovatief, zal altijd proberen om mensen enthousiast te maken en alles uit zichzelf te halen. Dethon Integratie heeft hetzelfde idee, kijken naar de kwaliteiten van de mensen. Iedereen heeft zijn eigen talent en het is goed om dat te benutten.’

Met Dethon kom je verder

CleanLeaseFortex is een grote wasserij voor bedrijven en instellingen. In de grote productiehal in Hulst werken ruim tien mensen. Illonka Oosting is er één van. Zij bedient er dagelijks twee vouwmachines om doekjes en ondergoed kreukloos en op tijd aan de klant te bezorgen.

Nadat zij vroegtijdig was gestopt met de opleiding Zorg en Welzijn niveau 2 bij het ROC in Terneuzen, kwam Illonka thuis te zitten. Terwijl zij allerhande vakantiewerk aanpakte, schreef zij zich in bij het Centrum Werk en Inkomen. Via Dethon Integratie kon Illonka in 2005 aan het werk bij Clean Force Fortex in Hulst. Illonka: ‘Als productiemedewerker bedien ik er twee machines om ondergoed en doekjes op te vouwen. Dit is onder andere voor ziekenhuizen, bungalowparken, verpleeg- en verzorgingstehuizen en instellingen voor mensen met een beperking. Het werk is wel wat veel van hetzelfde, daarom mag ik soms ook helpen met het vouwen van de kleding. Dat maakt het afwisselend. Maar met leuke collega’s en de radio aan is het werk al gauw leuk. Ik zit echt niet graag thuis, het is fijn om te werken. Soms heb ik wel eens een mindere dag, als dingen niet lopen zoals het hoort en het niet lukt om mijn norm te behalen. Dan is het fijn dat mijn jobcoach Hennie Bos regelmatig langskomt om bij gesprekken met mijn leidinggevende, Karina Plaquet, te zijn. Maar ook bij haar kan ik erg goed terecht. Omdat ik in Sint Jansteen woon, kan ik op de fiets naar mijn werk. Dat doe ik door weer en wind en met plezier. Ik ga hier graag naar toe en hoop hier nog lange tijd zo door te kunnen werken.’

Met Dethon kom je verder

Op een landkaart tekende hij een cirkel van tien kilometer vanaf zijn woonplaats Hulst. Het was de straal waarbinnen Roland Vonck een baan wilde vinden. Bij drie bedrijven werd hij samen met zijn jobcoach uitgenodigd voor een gesprek, maar de keuze was snel gemaakt. In oktober 2011 startte hij bij Jan Snel in Hulst, een bedrijf in tijdelijke kantoorunits.

Wat Roland betreft, wordt het een blijvertje. En als het aan zijn werkgever ligt eveneens, onlangs werd het contract met een jaar verlengd. Roland is 37 jaar en vader van twee kinderen. Roland: ‘Hoewel het in het begin wel even wennen was, ben ik erg blij dat ik dit werk kan doen. Hiervoor maakte ik deel uit van de Technische Dienst bij de Vurssche in Axel. Ik had vooral te maken met demente mensen, een totaal andere omgeving dus.’ Als gevolg van een auto-ongeluk heeft Roland zeventien dagen in coma gelegen, waaraan hij een hersenbeschadiging heeft overgehouden. ‘Daardoor werk ik met een Wsw-indicatie, het is fijn dat deze mogelijkheid er is. Het geeft me de ruimte om een specialist te bezoeken. Bij Jan Snel was het in het begin even wennen, maar inmiddels heb ik mijn draai goed gevonden. Samen met mijn collega’s werk ik in een meubelloods. Laden, lossen, schoonmaken en repareren… Van bureaustoel tot prullenbak zorg ik ervoor dat alles schoon is en goed werkt, zodat de klant tevreden is. Heel afwisselend werk waarvoor technisch inzicht vereist is. Als iets kapot is, moet ik er simpelweg voor zorgen dat het weer werkt en daarvoor moet je soms vindingrijk zijn. Mijn voorman Aran krijgt alles gemaakt en daar leer ik erg veel van. Ook met de andere collega’s kan ik het goed vinden. Het werk kost wel veel energie, waardoor ik het weekend echt nodig heb om bij te komen. Maar dat heb ik er heel graag voor over, ik heb het erg naar mijn zin.’

Met Dethon kom je verder

Honderden borden per dag gaan er door haar handen. Geen vuiltje zal aan haar oog ontsnappen. Wanneer de bewoners van Zorg- en Welzijns Boulevard ‘De Hooge Platen’ in Breskens geluncht hebben, verzorgt Marleen Wijnants er de afwas. Marleen is dolgelukkig met haar nieuwe job. ‘Ik heb niet gevraagd om werk. Nee, ik heb erom gesmeekt!’

Werken in de horeca is niet nieuw voor Marleen. In een hotel in Cadzand-Bad deed zij de afwas en housekeeping. Echter, de grote pannen werden te zwaar. Marleen kon het werk er niet meer aan. Marleen: ‘Na drie jaar thuis te hebben gezeten, is het erg fijn om weer onder de mensen te zijn. Niet alleen de afwas, maar ook de werkdruk is hier gelukkig lichter. De werktijden, van twaalf tot drie uur, zijn fijn. En tijdens de weekenden en de feestdagen ben ik gewoon thuis. Ik heb fijne collega’s en ik kan met alles terecht bij mijn jobcoach Tom de Boom. Hij komt regelmatig kijken hoe het gaat en is dan nooit te beroerd om me even te helpen.’ Marleen woont in Aardenburg en gaat met de bus naar het werk. ‘Maar de lange reistijden zijn het me meer dan waard. Nu ik deze baan heb, schaf ik binnenkort misschien weer een klein autootje aan. Ik raad iedereen bij Dethon aan om de stap naar een reguliere baan te wagen. Het werken is erg leuk en als er iets is, word ik hier aan alle kanten opgevangen. En een leuke bijkomstigheid: ik slaap beter. ’s Avonds ben ik moe maar zeer voldaan.’

Met Dethon kom je verder

Naam: ‘Aline Simon.’
Leeftijd: ‘41 jaar.’
Ik werk als: ‘administratief medewerkster Regionaal Bureau Leerplicht en Leerlingenvervoer bij Gemeente Terneuzen.’
Sinds: ‘1 juli 2012.’
Het leukst vind ik: ‘een nieuwe uitdaging met nieuwe collega’s. Hoewel ik mijn collega’s van Dethon natuurlijk wel mis. Ik heb verantwoordelijk werk en leer nu een totaal andere wereld kennen. Waar mijn werk bij Dethon meer zakelijk was, is dat werk nu persoonlijker geworden. Waarschijnlijk omdat ik met kinderen met een beperking te maken heb.’
Dankzij Dethon kan ik… ‘mezelf ontplooien en op een ander facet leren kennen. In dit werk kan ik veel van mezelf kwijt.’